Skaftafell Nationaal Park

Een beetje Fransman zou zeggen: ah, het Chamonix van IJsland, bij het uitzicht vanaf Sjonarnipa op Skaftafellsjokull. Maar deze gletsjer zit vast aan de immense Vatnajokull en da’s misschien wel 10x al het ijs van Chamonix. Ach, gelukkig is hier geen Fransman, er is helemaal niemand op dit vroege uur, nouja, op mij na dan. Ik ben op weg naar Kristinartindar en daarna daal ik weer af een ander zijdal van de Vatnajokull in, het Morsardalur. De zon scheen de hele dag, ik hoorde de goudplevier, zag een merelgroot winterkoninkje en dipte in een ijskoude glasheldere poel-met-watervalletje. Nu staat mn kleine tentje onderaan Jokullsfell waar ik vanavond nog op ga.Strikt genomen mag je niet wildkamperen in het nationaal park, dus ik sta hier stiekem maar er is niemand en het paadje hiernaartoe was zowat dichtgegroeid met manshoge lupine dus er komt ook niemand. Ik zal daarom alleen dagtochten in mn bergwandelgids beschrijven van dit gebied, maar voor mij is het veel efficiënter om er een doorgaande tocht van te maken. Nog even los van dat ik anders de mooiste lichtmomenten hierbuiten mis zou lopen. Bovendien was de officiële camping vervelend druk, net als het paadje naar de mooie maar overpopulaire Svartifoss. Alles wat verder en hoger ligt (en iets moeilijker wordt), daar kom je niemand tegen. En Skaftafell heeft zoveel fantastische routes… Oei, IJsland, dit was nog maar de eerste dag maar nu al pak je me in, raak ik tot over mn oren aan je verslingerd… Het is een groot voorrecht, hier te zijn, met nog zoveel bergtochten voor de boeg, met als doel een boek waarmee anderen dan (hopelijk) minstens zoveel gaan genieten.