Scandinavië op z’n wildst

Akersloot, 1 juni 2016.

Op Eigen Houtje deel 3 gaat binnenkort van start: na de zelfgemaakte ski’s en sneeuwschoenen, gaan we nu een kano bouwen! Dat leren we van de bevlogen vakman Bosse Weslien die met zijn slogan ‘de natuur is het begin, de rest is handwerk’ de toon van ons avontuur raakt. Het hele proces van spantjes stomen, buigen, timmeren, met canvas bespannen en vervolgens teren zal 2-3 weken gaan duren. Eh… voor de duidelijkheid: in onze schuur hangt een Madriver Explorer naast drie wildwaterbootjes en twee zeekayaks (alle Ally’s even niet meegerekend…). Je zou kunnen concluderen: die zelfgemaakte kano is overbodig. Maar is juist niet datgene wat we zelf maken – wat tijd kost en aandacht vraagt – keihard nodig? Ik hoef niet persé terug naar 100 jaar geleden. Dat is het niet. Integendeel. Ik denk dat het een kwestie van vooruitdenken is. Minder gehaast en geen hapsnap thrillseeking heeft de toekomst.

Elsa met haar vriendin en vriend bij vertrek uit Arjeplog.

Eenmaal af, gaat ons eigen houtje (wat heet ‘houtje’… dértig kilo…) op het dak, mee naar noord-Zweden. Naar Arjeplog om precies te zijn. Arjeplog?! Ja, want dit was het begin- en eindpunt van de Zweedse Elsa Wideblom. In 1926 maakte zij met vriendin en vriend een droomreis van ruim 40 dagen over meren en rivieren stroomopwaarts door de bergen naar de Noorse grens om via Sulitjelma weer stroomafwaarts de Piteälv te volgen richting Arjeplog. Haar route wordt onze leidraad. Want avontuur is van alle tijden. Voor die tijd was Elsa’s reis een ongelofelijke onderneming. Nu misschien nog steeds. Voor we kunnen varen, moeten we 3 depots met proviand wegbrengen. We zullen moeten slepen en overdragen. Maar net als 90 jaar geleden, zal ons ritme door de natuur bepaald worden. Als het pas rond middernacht windstil is, zullen we dan peddelen. Als het rond de gletsjers bij Bålvatnet weer* eens stormt, wachten we af (tijd om te tekenen!). Natuurlijk, 90 jaar na Elsa Wideblom heb ik makkelijk praten. We hebben een SPOT mee voor als er echt iets heel erg mis gaat. Ik heb mijn iPhone om een blog-update te maken. We kunnen af en toe het weerbericht downloaden. Maar ik wil zo min mogelijk ge-download. Uploaden is het doel. Zo was dat tenslotte ook in 1926. Elsa schrijft: “Het was stil, zo onnatuurlijk stil! Deze stilte op dit grote meer is bedwelmend en kalmerend tegelijk.” Stilte die na 90 jaar alleen maar harder nodig is.

Als we na 3 weken kanobouwen en 40 dagen kanovaren, via opgeschoten onkruid uiteindelijk weer onze vertrouwde voordeur in Akersloot weten te bereiken, zal het project nog niet klaar zijn. Film, fotografie en script zullen nog een authentiek geheel moeten worden, waarna we met elkaar tijdens de 6 theaterlezingen in januari 2017 opnieuw op reis kunnen gaan. Naar dat allemachtig mooie Scandinavië.

Alvast een voorproefje van de theaterlezing:

*In 2005 voeren we ‘alleen’ de Piteälv. De grote foto boven dit blog is van die tocht, gemaakt bij Miehkak. Zie ook het verhaal ‘Pionieren langs de Poolcirkel’ uit Poollicht.