Noorderlicht Observatorium

In Tromsø mag het toerisme dan geëxplodeerd zijn wat bijvoorbeeld het noorderlicht betreft, dit is wel dé stad met kennis over dit hemelse fenomeen. In de wetenschapswereld staat Tromsø internationaal bovenop het podium wat noorderlicht-onderzoek betreft met name om zijn noorderlicht observatorium met alle mogelijke telescopen, digitale toeters en supersonische bellen. Dat is van oudsher zo gegroeid (Kristian Birkeland heeft daar zeker mede aan bijgedragen) en dat is tot op de dag van vandaag een feit. Vanmiddag heb ik daar een afspraak met Magnar Gullikstad Johnsen die werkzaam is bij het Norwegian Center for Space Weather  & Tromsø Geophysical Observatory.

Want naast alle magie en genieten, is het ook fascinerend om er meer van te weten te komen. Verdieping en kennis opent altijd weer nieuwe mogelijkheden, nieuwe inzichten en baant zo de weg naar nóg meer genieten. Hoe zit het met dat vermeende geluid bijvoorbeeld? En wat wordt er vandaag de dag eigenlijk nog onderzocht aan het noorderlicht, weten we niet al ‘alles’?! (Nee, natuurlijk. Maar ik wil graag horen waar zo’n wetenschapper nieuwsgierig naar is!) Wat zijn de gevaren voor ons op aarde (met al onze apparaatjes) bij een absurd hoge Aurora-activiteit van Kp9? Wat ik ook zou willen weten is of het klopt dat de magnetische noordpool (en zijn makker aan de zuidkant) zich zodanig verplaatst dat over tig honderd jaar de ring van noorderlicht heel ergens anders rond de aardbol ligt? (Jammer voor Tromsø…) Wat ik namelijk wèl weet, is dat deze Aurora-ovaal in de 17e eeuw stukken zuidelijker lag dan nu het geval is. En last but not least ben ik erg nieuwsgierig naar de drive van zo’n wetenschapper. En is er als wetenschapper eigenlijk nog wel iets van de magie te bespeuren?

Om alvast met daglicht te zien waar ik straks in het donker heen moet lopen, ben ik omhoog gerend naar het Nordlys Observatoriet via fantastische loipes die de hele heuvel bovenlangs de stad kriskras bedekken (op mijn nieuwe spikehardloopschoenen!). Mijn kleine, trouwe Sony RX100MkIII gaat bij zoiets natuurlijk handig mee in de jaszak en daarmee maakte ik dit ‘heupschot’. Wat ik er geweldig aan vind, is dat je de schaduw van onze planeet ziet áchter de telescopen. Deze aardschaduw is geen specifiek fenomeen van het noorden, op een heldere dag kun je het overal op aarde zien recht tegenover waar de zon ondergaat, maar waar sneeuw ligt zie je het beter en meer spectaculair. De roze band erboven is de ‘band van Venus’ zoals deze roze tegenschemering genoemd wordt. En zo blijft fotografie een fantastische manier om onze aardbol beter te leren kennen!