Námafjall, Hverfell & Dimmuborgir

Een heerlijk gevarieerde en stevige dagtocht stond vandaag op het programma. Via de sissende stoomstenen (waar zo vroeg nog niemand was) omhoog over de glibberige klei van Námafjall, waar zelfs op de top nog gele zwavelafzettingen te vinden waren. Dan dwars door de lege padloze lavawoestenij (móói!!) naar de hoge krater Hverfell, bizarre ervaring daarboven een rondje te lopen, wind, kou, zon en regen, alles was er. Dan weer omlaag en naar Dimmuborgir, net een beeldentuin (ook heel groen) maar dan met standbeelden van lava. Er waren poorten, er was een soort echo-kerk, ik zag draken, kastelen, trollen (en busladingen mensen die even een uurtje voor deze stop hadden). Onderweg vaak stil gezeten, thermosje erbij (de luxe van een dagtocht, bij een trektocht kook ik gewoon ter plekke wat op de Jetboil). Zo zalig. Wat is te voet onderweg zijn toch fantastisch. Je vertraagt zoveel meer, je ziet zoveel beter en je voelt je veel meer één met het landschap. Dat heb ik dus echt niet als ik erdoorheen rijdt of even uitstap bij een ‘highlight’.

Na terugkomst spullen gepakt voor de Askjatrail: morgen starten vanaf Herdubreidarlindir en dan in een dag of 4-5 naar Myvatn lopen, via de maan. Ja, Neil Armstrong trainde in het vulkanisch zeer aktieve Askjagebied in 1967… Badpak mee want de explosiekrater Víti is gevuld met melkwit ‘water’ (met de geur van rotte eieren) van een graadje of dertig! Er zijn hutten onderweg maar afhankelijk hoe druk het daar is, kampeer ik waarschijnlijk wel ergens wild. Ik verwacht geen verbinding te hebben onderweg, dus alleen de Spot zal vertellen hoe de trail verloopt…