Velden met een * zijn verplicht
Foto: Cimbaly
(Frank vanuit Akersloot) Vandaag de afsluitende 17,5 km met een CP na 9 kilometer. Het parcours ziet er vrij vlak uit, uiteraard met een wadi, wat zanderige en stenige stukken, maar geen zware hindernissen. De deelnemers worden zelfs verwend met een stuk asfalt op de laatste 1,6 kilometer! Gestart wordt om 11.00 uur (NL-tijd).
Doorkomst bij CP 1. Bernatova komt als eerste door in 55.28 en lijkt voor de dagoverwinning te gaan, daarna volgt de top vier gezamelijk. Linschooten, Klein en Furtado op 5.18, Roca een seconde daar achter. Monica gelooft het vandaag wel en komt door op 10.08.
Jolanda laat vandaag zien waar ze thuis hoort!
Een mooie sportieve finish van de top vier dames: Laurence Klein, Jolanda Linschooten, Sonia Furtado en Emma Roca komen gezamelijk over de eindstreep na 1.51.46. Monica Aguilera geeft 13.46 toe op de top vier. In de chaos van lopers, officials en cameramensen was het op de webcam moeilijk te volgen, maar het zag er geweldig uit. Jolanda, WERELDKLASSE!
Het Algemeen klassement bij de dames na 6 etappes en 250,7 km:
1 Laurence Klein (FRA) 26.57.24 (9,31km/u gem.)
2 Emma Roca (SPA) 27.46.04
3 Sonia Furtado (FRA) 28.43.08
4 Jolanda Linschooten (NLD) 29.42.49 (8,45 km/u gem.)
5 Monica Aguilera (SPA) 30.16.21 (8,29 km/u gem.)
Opvallend is dat er steeds ca. een uur tussen de top 4 dames zit. Jolanda heeft haar achterstand op Monica van 6 minuten op dag 2 om weten te zetten in een voorsprong van 33 minuten. Helemaal spectaculair was natuurlijk de opbouw van Sonia Furtado, de runner-up in het klassement, die van 14 minuut achter Jolanda op dag 1, uiteindelijk 1 uur voor haar weet te komen.
Met haar gemiddelde tempo van 8,45 km/u dit jaar was Jolanda dit jaar sneller dan Monica Aguilera vorig jaar (8,37 km/u). Behalve de winnares van 2010 (Monica Aguilera), bleef Jolanda ook Touda Didi, de winnares van 2008/2009 voor. Touda kwam dit jaar niet verder dan een 10e plaats. Winnares Klein won de Sables ook al in 2007.
Kortom, er liep dit jaar een ijzersterk damesveld in de Marathon des Sables.
(Jolanda mobiel, terug in Ouarzazate) Vannacht goed geslapen. In de loop van de race ben ik alleen maar soepeler en sterker geworden, nauwelijks blaren en mijn spieren voelen goed. Terwijl iedereen om me heen steeds moeizamer loopt. Maar men lijf is wel doodmoe. Ik moest me echt oppeppen vanochtend. Eerder deze week had ik aan de Duitse filmcrew in een interview verteld dat mijn favoriete dier de woestijnwolf is. Geen idee of dat beest bestaat trouwens, maar hij loopt Alert, Licht en Sterk. Ik beeld me in dat ik als een woestijnwolf loop, maar vanochtend viel dat niet mee, zo moe was ik. Kom ik een van die jongens van de filmcrew tegen die zegt. Nou wolf, staart omhoog en lopen hè! En toen wist ik het weer en kon ik mezelf oppeppen.
Vanochtend werden de top 5 mannen en top 5 vrouwen voor de startlijn opgesteld en we kregen uitgebreid interviews door Eurosport en Cimbaly. Toen het startschot. We liepen weg en ik dacht: ik ga vandaag winnen. Ik voel me goed, waarom niet. Na 5 kilometer tikte Laurence op mijn schouder: “Vind je het goed om vandaag met z`n vieren te finishen?”
Voor het eerst tijdens de MdS ben ik van mijn eigen plan afgeweken. Het was zo’n mooi gebaar, mooi idee. Emma, Roca, Sonia en ik. Onderweg pratend over ons werk, over thuis. Ongelofelijk. Ik heb dat later ook voor de camera`s van Cimabaly nog gezegd (de eigen filmcrew van de MdS, FvZ). Eerst dagenlang een keiharde strijd en dan aan het eind samen over de finish. Emma zat er echt helemaal doorheen, had moeite om te blijven hardlopen. Monica kon onmogelijk meekomen met ons, die was helemaal stuk. Ik kon wel harder, maar ik ben er gewoon bij gebleven. De laatste 2 kilometer over asfalt. Je weet niet wat je overkomt. Het hele dorp was daar uitgelopen geweldig, zo’n mooie finish! Ik moest gewoon janken.
Het is een beetje dubbel. Ik heb veel beter gelopen dan vorig jaar, maar sta niet op het podium. Ik hoor gewoon bij de beste vier en daar ben ik 200% tevreden mee, zeker als terugkijk naar de pijn van dag 1 en 2. En een zoen van de postbode in Ouarzazate heb ik al een keer gehad (zie prijsuitreiking weblog MdS 2010, FvZ).
Ik ben blij dat het gevoel van concurrentie de laatste dag verdwenen is. Na afloop hebben veel lopers me gefeliciteerd. Een Marokkaan zei: “Ik heb respect voor je prestatie, want je hebt alles alleen gedaan.” (toelichting FvZ, de andere dames lopen grote stukken met een support team van mannen om zich heen die de navigatie regelen, drinken aangeven, helpen het tempo vlak te houden etc.)
Ik moest net in de bus in mijn arm knijpen om te beseffen dat het echt voorbij is. Eindelijk rust, maar ik heb nu alweer zin om te rennen!
Lees alles hierover in Eenzame uren.
Velden met een * zijn verplicht