Velden met een * zijn verplicht
Foto: Cimbaly
(Frank vanuit Akersloot) Zondag 3 april is de eerste wedstrijddag, start om 11.00 uur NL-tijd.
Het roadbook laat een etappe van 33 kilometer zien. Eerst 13 km vrij vlak tot CP1, daarna 13 km door Chabbi Erg, een gebied met zinderende zandduinen tot 100 meter hoog naar CP 2. Over warming-up gesproken… Daarna nog 7 km naar finish/bivak dag 1.
Eerste doorkomst na 13 km: Jo op 6e plek, 8.25 min achter de dames Roca en Klein. Dit was het vlakke racedeel, nu de zandduinen in.
Doorkomst bij CP2 na de Killing Hills: Jolanda schuift op naar 4e plek, maar wel op 23.06 min achter nr.1 Roca
(nr 2 Klein, nr 3 Aguilera). De Marrokaanse Touda Didi ligt ruim 8 min achter Jolanda. Op naar de finish.
Eindtijden dag 1:
Nr 1 Emma Roca (SPA) 3.31.26
Nr 2 Laurence Klein (FRa) op 3.14 min.
Nr 3 Monica Aguilera (SPA) op 22.37 min.
Nr 4 Jolanda Linschooten op 24.13 min.
Nr 5 Furtado op 38.13 min.
Nr 6 Buy op 52.45 min.
Nr 7 Didi Touda (MAR) op 57.12
Eerste indruk is dat de dames Roca en Klein werkelijk een moordend tempo lopen en een flink gat geslagen hebben.
Jolanda wist in de duinen Touda Didi voorbij te lopen en liep de laatste 7 km weer 2 minuten in op Monica Aguilera.
(Satphonebericht Jolanda) Er werd enorm snel gestart, daar had ik geen zin in dus heb ik gewoon mijn eigen race gelopen. Na CP 1 gingen we de zandduinen in en het ging super. Ik voelde me sterk. Vanaf dat moment alleen maar mensen ingehaald. Ik heb nog geen tijden gezien, maar de eerste twee dames hebben volgens mij onvoorstelbaar hard gelopen. Veel harder dan ooit in eerdere jaren. In de duinen haalde ik Touda Didi en nog een dame in, het voelde makkelijk. Wel had ik vervelende pijntjes. Dan weer mijn kuit, dan mijn voeten, dan mijn bovenbenen. Na de duinen zag ik Monica voor me uit en daar ben ik nog flink op ingelopen.
Nu op bivak heb ik onverwacht last van spierpijn in mijn rechterbovenbeen en pijn aan de linkerzijkant van mijn rechter voet. Ik kan er gewoon mee lopen, loop niet mank of zo, maar het doet gewoon pijn en dat is niet goed. Op dit moment weet ik het even niet hoe dat morgen gaat.
Ik probeer alles zoveel mogelijk los te masseren en hoop dat het morgen beter voelt. Het is niet te snappen. Ik voel me fysiek hartstikke sterk en dan opeens zo’n rare blessure. Morgen nauwelijks duinen. Heel blijven is nu prioriteit geworden, de rest zie ik allemaal wel.
Velden met een * zijn verplicht