Loopdag 3 – Rare loopvogel

Sponsors: Visit Sweden  |  Mud Sweat Trails  |  Bergans
  • 15 augustus 2014

Bivak bij Stora Sjöfallet Mountain Centre- bivak bij Aktse / 45 km + 900 hm

De zon schijnt volop, de bergen zien er veelbelovend uit. Hoewel de eerste keer overeind komen uit de bivakzak zo stram en gammel voelt dat ik denk ‘dit gaat niet goed komen vandaag’, heb ik na een kwartiertje rommelen op kamp alweer hoop en na de eerste vijf minuten even wandelen, voelt alles weer normaal. Rennen dus!
Wel weer even doorbijten, want vooralsnog opnieuw een eind saai over de weg. De Kungsleden gaat eigelijk 30 km oostelijker verder en bijna iedereen neemt de bus voor dit stuk – absoluut een aanrader!
Mijn gebakken-eitje-met-spek ontbijt kan ik op m’n buik schrijven want Stora Sjöfallet gaat pas om 9 uur open. Dan ben ik alweer een tijdje onderweg.
Op de bootsteiger bij Kebnats wacht ik enkele uren op de overtocht naar Saltoluokta, in het water schitteren sterretjes, er krassen wat kraaien (heerlijk geluid) en ik zie de bergen – dat maakt het wachten prima.
Saltoluokta is een mooie, oude berghut maar zo populair en groot, zo overlopen, dat ze zich meer als hotel gedragen. Er is proviand te koop, maar “de winkel is nu dicht” (11.30 uur). “Maar dit is toch voor mensen die de bergen ingaan?” “Jazeker.” “Dat ga ik nu!”
Blijkbaar blijft iedereen daar? Gelukkig mocht ik 2 repen kopen…
Oké en bedankt. Dan nu weg hier! Onderweg omhoog het plateau over, eerst door het berkenbos dan over het kale fjell: één en al herinnering aan de skitocht hier met Frank en Herschel. Ook toen die enorme valwind. Alleen toen moesten we er een tijd voor schuilen, nu is ‘ie minder heftig. Het is leeg, groots, harde tegenwind maar goede benen en gelukkig ook minder lastige stenen hier. Geen mug te zien trouwens, die Djungelolie is nog ongebruikt…
Ruim 20 km is het naar Sitosjaure en dat voelt lang, heel lang. Omdat alles zo groot is. Maar omdat ik er zo licht doorheen reis, alleen, in stilte en zonder regen, is het tegelijkertijd buitengewoon bijzonder. De goudplevier met zijn lieve klaagliedje. Wat rendieren. Wat lemmingen.
Bij Sitosjaure moet ik weer een bootje regelen. Dat gaat zonder al te lang wachten gelukkig, bij een jonge Samifamilie verderop van de STF-hut. Het waait hard en dat maakt lang wachten onaangenaam. Bovendien ben ik kletsnat van het rennen maar om hier nu te gaan strippen (om die ene droge set aan te doen die voor op kamp is) gaat me wat ver. Het is een overtocht van 3 km, de Sami die mij over zet (traditioneel krom mes aan de riem), heeft z’n hengel mee om daarna wat te vissen.
Dan nu nog de bergrug over naar Aktse. Opnieuw eerst berkenbos, dan kaal fjell. Nu in het lage licht van de zon die al in het westen staat, eindeloos mooi. Helemaal als ik over het hoogste punt ben en de bekende bergen zie van de ‘poort van Sarek’, het Rappadal, Skierffe. Om tranen in je ogen van te krijgen, zo ongehoord mooi. En de wind is weg gevallen. Even op een steen zitten en dit alles zonder beweging in me opzuigen.
Dan door het dichte bos fors afdalen. Oh, wat een ellende was dit in die winter met zware pulks achter ons aan – en oh, wat geweldig is het nu om licht en razend snel omlaag te kunnen rennen. Die stokken zijn opnieuw een wonderlijke ontdekking! Fantastisch. Het klatert in het bos, overal kleine beekjes, varens, mossen, blubber en grote keien op het steile pad – ik krijg er helemaal Réunion-associaties van.
In de hut van Aktse koop ik een feestmaal van Wasacrackers (haha ze hebben de ‘Sport’ variant) en een grote tube ‘Rekeost’, Pringles en een Fanta (sinds mijn laatste kinderpartijtje niet meer gedronken). Het is misschien niet veel, maar ik vind het een schat en ik sjouw het met plezier nog weer een stuk terug over het steile bospad omhoog. Want nu blijkt (ook mij) wat of een rare vogel dat ik ben. Kan ik daar in een prima huttenbedje slapen en warm eten koken (oei, ik zag een blikje kjöttbullar en een zakje bosbessensoeppoeder…), ga ik als een zwerver in het bos slapen… Maar het is zo mooi buiten. En misschien kan ik daar nog een vuurtje maken. En zo in de stilte bij een klaterbeekje vind ik eigelijk wel fijner. (In de hut was ik natuurlijk niet de enige!) Omringd door lage berkenstammetjes zit ik op een prachtige open plek, het is koud (want heldere hemel) en ik ga vannacht beslist alles wat droog is, aantrekken. Maar wat een kadootje. En met een bootticket op zak voor de 9.00 uur overtocht van morgen (geregeld in de Aktse hut), zit hier een overdadig tevreden mens!

2 Comments on Loopdag 3 – Rare loopvogel

  • Marjolijn zegt:
    16 augustus 2014 om 21:29 uur

    Hoi Jolanda,

    Wat een mooie tocht ben je aan het rennen! Fijn dat het zo goed gaat! Vorig jaar hebben Wouter en ik de kungsleden ook gelopen. We hadden lasse bij opa en oma gelaten. Het is daar zo mooi. Geweldig mooie omgeving. Ik kan me goed voorstellen dat je daar ‘lekker’ kan rennen!
    Geniet ervan en zet hem op!

    Liefs marjolijn

    Beantwoorden

  • Irma zegt:
    16 augustus 2014 om 22:44 uur

    Moooooooooooooooooooooi!!!!!! Wauw!

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht