Zweden

Omdat ik dit keer niet geheel gerust was of vertrekken wel verstandig was (vanwege steeds weer (alleen microscopisch zichtbaar) bloed in urine), heb ik aangedrongen op nóg een onderzoek (cystoscopie, waarbij in de blaas gekeken wordt). Dat vond gistermiddag plaats. Zoals eerder bij de echo van de nieren, was er ook nu niets ernstigs te zien. Dat voelt als een enorme opluchting. "En die bloedcellen dan elke keer?" vroeg ik de uroloog na het onderzoek. Dat kon, gezien nieren en blaas er goed uit zien, naar alle waarschijnlijkheid gewoon door het vele lopen komen. Tja. Geen idee. Misschien had ik dit een jaar...

Zelden zo'n vreemde laatste-weken-voor-vertrek meegemaakt. Midden in de periode van stevig lange trainingen, nu een maand geleden, kreeg ik opeens een heftige blaasontsteking met veel pijn en bloedverlies. Dat was met antibiotica snel weer onder controle. Volgens de arts kon ik gewoon door trainen, maar ik voelde me erg moe dus ik heb die week van de kuur op pakweg 30% getraind om de ontsteking rust te geven. Daarna de trainingen weer geleidelijk opgevoerd. Ik voel me weer prima, nergens last van. Toch blijkt er sindsdien steeds (voor het oog onzichtbaar) bloed aanwezig in de urine; alhoewel...

Voorbereiden is als het goed is, een prachtige bezigheid. De voorpret, de gezonde spanning, het verdiepen en het gerichte ernaartoe trainen. Maar een kwestie van balans - je kunt ook teveel doen en dan ineens kan de boel omslaan in een soort verbetenheid waarbij de kans groot is dan je meer verliest dan je er ooit bij wint... Een kunst dus, om met vallen en opstaan te leren. Zeker met veel en lang lopen, is het essentieel om het leuk te blijven vinden en daarom (en om nog wat andere redenen zoals een reportage voor Op Pad) maar weer een nieuw plan bedacht. Een heus micro-avontuur voor na het werk....

Met nog zo'n 3 maanden te gaan, begon het vele, lange trainen ineens een aanzienlijk inwendig gezucht op te leveren. Dat kun je soms hebben. Hoort erbij. Gewoon doorgaan, adviseerde ik mijzelf, tenslotte heb je fysiek nergens last van. Toch rinkelende ergens diep van binnen heel zacht een alarmbelletje. Af en toe wat frisse tegenzin, dat mag, kwestie van discipline - maar te vaak, dan klopt er iets niet. Het moet tenslotte boven alles wel gewoon plezier opleveren! En ja hoor, daar kwamen ze. De twijfels. Met z'n allen tegelijk. Maakte ik niet veel te veel kilometers? De Kungsleden zou toch geen...

Rennen met Herschel door de sneeuw van Jämtland is back to basics, ik hoef maar naar hem te kijken, zoals 'ie vrolijk mee rent, staart omhoog, koppie in de blije stand, en ik voel ladingen energie, dat moet de husky-spirit zijn, die prachtige taal die woorden overbodig maakt!

We gingen onze Zweedse blokhut uit voor het avondrondje met Herschel. Maar daar lijkt wel wat noorderlicht! Oké, terug, camera en statief mee en afwachten maar. Lang duurde dat dit keer niet. Links, rechts en ineens, pats boem, recht boven ons hoofd spat de ovaal van Noorderlicht ineens enkele seconden uiteen in een krans. Iets mooiers heb ik nooit eerder gezien. Een corona! Elk woord is er een teveel. Het tart de verbeelding en mij rest alleen nog de taal van de camerasensor...

Hoera, hoera: vanaf morgen is het winter! We gaan voor een maand naar Zweden en Noorwegen! Even vrij-af de eerste week, in een (gehuurd) blokhutje in Jämtland, daarna de cursus winter-bushcraften die Frank gaat geven bij Kallsedet en daarna rijden we zuidwaarts door Noorwegen richting Hokksund, waar we het hoofdkwartier van Bergans gaan bezoeken! Onze manuscripten zijn voor de deadline ingeleverd (frank's thriller Niemandsland & mijn bergwandelgids IJsland), de eerstvolgende lezing is pas op 19 maart... Nu eerst maar weer eens buitenspelen. Waar het uiteindelijk toch allemaal om begonnen...

Dit jaar in augustus opnieuw een solo trailrun avontuur! Net als RunWild is dit geen wedstrijd maar een zelfbedacht plan met kleinschalige organisatie (ikzelf dus). De hele Kungsleden van zuid naar noord over (450 km) in pakweg 6 dagen is het plan, want ja, het moet wel een uitdaging blijven. Inclusief beklimming van Zweden's hoogste berg, Kebnekaise. Onderweg slapen onder de sterrenhemel (bivakzak). De combinatie van ruige natuur en eenzaamheid samen met een stevige uitdaging op ultraloop- en trailrungebied, belooft opnieuw een mooie reis. Die me nu al soms de kriebels geeft. Dat is ook prima....

In februari 2012 maakte ik eerst samen met Herschel een ski-slede-tocht vanaf Fauske door Sulitjelma richting Kvikkjokk (een tocht waarbij alles anders liep dan gepland…), daarna kwam Frank naar Kvikkjokk en trokken we samen door Sarek Nationaal Park, om tenslotte in Øvre Söppero een bezoek te brengen aan Zweedse Sami.  

In de herfst samen met Frank te voet naar de bronnen van de Kaitum rivier en deze vervolgens afvaren.