Noorwegen

Een coronal hole in midnight city betekent zoveel als KanMijDatStommeStrooilichtSchelenIkFotografeerErDwarsDoorheen. Niet mijn core bussiness, moet ik bekennen. Heb hier toch minder lol aan: ik zie de sterren minder goed, ik hoor van alles wat me afleid, ik ruik dieseldampen. Maar eer wie eer toekomt: ik ken geen stad ter wereld waar ik me, met statief en camera over de schouder, na twaalven zo kalmpjes over straat zie banjeren als Tromsø. Fotografisch wel een uitdaging waren de sterk uiteenlopende lichtsoorten binnen hetzelfde beeld. Ik heb daarvoor twee technieken toegepast waarvan de ene heel...

Magnar Gullikstad Johnsen is noorderlicht onderzoeker. Waarnaar zoekt hij dan precies? 'Naar de samenhang tussen het noorderlicht en de aardmagnetische velden.' Met zijn vriendelijke bruine ogen kijkt hij me ietwat verlegen aan. Zo van, ja sorry, dat interesseert me nu eenmaal. Ik knik gretig. Want die fascinatie snap ik maar al te goed, al weet ik lichtjaren minder dan hij. Ga door, zou ik willen zeggen, hou je niet in, ik wil alles horen. Dat zeg ik niet. We zijn wel in Noorwegen. Daar gaat alles ietsje minder emotioneel beladen. Na enkele seconden stilte hervat Gullikstad het gesprek. 'Het...

In Tromsø mag het toerisme dan geëxplodeerd zijn wat bijvoorbeeld het noorderlicht betreft, dit is wel dé stad met kennis over dit hemelse fenomeen. In de wetenschapswereld staat Tromsø internationaal bovenop het podium wat noorderlicht-onderzoek betreft met name om zijn noorderlicht observatorium met alle mogelijke telescopen, digitale toeters en supersonische bellen. Dat is van oudsher zo gegroeid (Kristian Birkeland heeft daar zeker mede aan bijgedragen) en dat is tot op de dag van vandaag een feit. Vanmiddag heb ik daar een afspraak met Magnar Gullikstad Johnsen die werkzaam is bij het Norwegian...

Dat met die 'lichte' sneeuwval was een miskenning. Er lag dus mooi een dik pak verse sneeuw en dat zag er prachtig uit, maar het was moordend om gedurende 10 km doorheen te ploegen. Ook omdat het geen -20 meer was maar net onder nul. Dus geen pak poeder maar een pak cement. Ik heb op 1 korte pauze van tien minuten na, zeven uren nonstop door geploeterd. Ik gunde mezelf geen tijd langer of vaker te stoppen want ik wilde in elk geval met 'licht' de lastige delen achter me hebben. Lastig was bijvoorbeeld nu: berg-op gaan. Alsof je omhoog zwemt door een bak met piepschuim (met ski's onder, voor...

Mijn derde - en laatste - nacht boven in de bergen van Ringvassøya was er een van volharding en acceptatie tegelijk. Volharding om in elk geval - nu ik hier op deze wereldstek was - te blijven checken of zich een gaatje in het wisselende wolkendek voordeed. (Ik checkte die nacht elke 2 uur; en omdat de 'nacht' hier qua duisternis om 15 uur begint en tot 09.00 uur voortduurt, is dat best vaak checken!) Acceptatie om te constateren dat dit niet zo was. (Acceptatie was niet moeilijk in dit geval, ik was nòg vol van mijn eerste nacht hierboven...) Het heeft de afgelopen twee dagen licht gesneeuwd....

De volgende dag begint bewolkt. Heerlijk, uitslapen dus. Want van dat voornemen om van de nacht een dag te maken (en de dag dientengevolge tot nacht te bestempelen) kwam helemaal niets bij die waanzinnig mooie daglichtkleuren. Het werd dus in plaats van het een of het ander gewoon keihard allebei. De dagen waren tot nu toe veel te kraakhelder en dat overdaglicht hier van dat de zon nog in geen weken boven de horizon is geweest (en dat nog een dag of tien niet doet), dat is veel te mooi om te willen slapen. (Dat klinkt, moet ik bekennen, makkelijker dan het is; inmiddels was ik (een marmot gelijk...

Soms heb je mazzel. Word je gruwelijk verwend. Okay, zo is het. En ook niet. Dat wil zeggen, geluk blijft het als het noorderlicht boven je hoofd danst. Inclusief paars en inclusief de Melkweg. Maar je kunt meer beïnvloeden dan je denkt - en dat móet je ook, wil je jezelf werkelijk aan Aurora borealis toewijden. Je moet de ideale plek op de juiste tijd opzoeken (deze plek levert in juli écht geen Aurora op, al ís het er wèl). Je moet de juiste spullen mee hebben. En je moet de nodige bezieling hebben (om daarheen op dat tijdstip met die spullen te wíllen gaan). Kortom, genoeg te doen. Als...

Sinds oktober was er niemand meer in deze DNT-hut geweest (volgens het huttenboek waarin je je moet registreren). Dus het was binnen ook ongeveer min twintig. Maar daar hebben ze zo'n geweldig Jøtul-houtkacheltje voor bedacht en de beschikking over stapels berkenstammetjes (die je dan nog wel even zelf moet splijten). Noorse onbemande hutten behoren als je het mij vraagt tot één van de wereldwonderen. Het systeem berust op eerlijkheid en vertrouwen. Je hebt een speciale sleutel nodig (leden hebben die en niet-leden kunnen er tijdelijk tegen borg ergens eentje lenen, locale info altijd te vinden...

Donderdag 7 januari. Ringvassøya, een bergachtig eiland iets ten noorden van Tromsø. Eindelijk weg van stadslicht, drukte, gedoe. Deze stilte is zo verslavend. En dit licht, dit licht, oh dit licht is zó waanzinnig mooi. Vandaag is het kraakhelder en dat betekent dat ik tussen 11 tot 14.30 uur dit prachtige zonsonderganglicht heb... Het is razend koud, dat wel, -20. Nu pas voel ik de creativiteit terugkomen, merk ik dat ik weer over fotomomenten begin te puzzelen. Dat heb ik gewoon niet als ik per auto rondrijd. Dan gaat alles te snel en het zit achter glas. Als de natuur slechts een uitzicht...

Een vreemde nacht... Maar wat wil je ook na zo'n orkadag! Een mens kan niet álles hebben tenslotte. Had ik overdag een mooi smal door hoge bergen omgeven fjord gespot, blijkt daar vannacht een of ander megaschip met gigaverlichting in aangemeerd. Weg donkere Aurora-achtergrond. Toch nog wat geprobeerd, daarna maar naar de locatie van vorige nacht. Sta ik daar, op dat bevroren meer, komt er een hele slinger van koplampen van rechtsboven m'n beeld in geskied. Duurde nog best lang eer ze uit beeld waren, maar ondertussen mijn thermos lekker leeg gedronken en heerlijk om me heen gekeken. Toen de hellingen...