Ikesjaure

Sponsors: Bergans  |  Visit Sweden

Elsa Wideblom kwam op haar kanoreis stroomopwaarts naar Noorwegen – op 2 dagen na exact 90 jaar terug – veel meer mensen en (tijdelijke) bewoning tegen dan wij nu. Boven Jorrumjaure, waar wij op dag 16 vertrekken voor een 5 km (x3) portage naar Ikesjaure, daar zat Elsa gezellig binnen in de rokerige kåtan bij twee Samische vrouwen en hun kroost. De mannen waren bij de rendieren, dagenlang. Dat was bepaald de eerste keer niet, dat Elsa bij Sami binnen genodigd werd. Wij komen deze dagen alleen nog de restanten tegen van wat ooit een plaggenhutje was. image(De Sami wonen nu permanent in de stad, ze drijven hun rendieren ‘s zomers nu vooral per heli bijeen – en dit is een constatering, geen oordeel.)

We sjouwen bergopwaars door het boomloze weidse bergterrein. Ingesloten door bergen die er meer dan een halve kilometer bovenuit rijzen ligt daar Ikesjaure. Het hoogste bronmeer van ‘onze’ Sildutrivier. Hier waait een ijzig koude wind. Een tijdloze sfeer. Het is ons nylon tentje die aan de oever staat maar het had net zo de katoenen tent van Elsa kunnen zijn. Aan dit uitzicht in elk geval is zo goed als niks veranderd.

Alhoewel. Elsa had hier midden juli verse sneeuw op haar BlijfDag. Al voelt het ijskoud bij wind-en-regen-van-5-graden en al houden ook wij hier op onze 17e dag een BlijfDag – verse sneeuw krijgen we niet. Maar Ikesjaure is te mooi, te bijzonder om meteen weer door te reizen. Al werkte het weer níet tegen – dan nog bleven we hier langer. “Een dergelijk volslagen arctisch landschap heb ik nog nooit meegemaakt”, schrijft ze in haar dagboek. “Ik ben dankbaar voor de herinneringen en gevoelens die ik sindsdien meedraag.” 

imageElke keer dat het zowaar even opentrekt met flarden knalblauw, sta ik buiten. Er is zoveel te zien, ook heel dichtbij. Doet me aan de Zweedse botanicus Carl Linnaeus denken die in 1732 zijn eerste grote onderzoeksreis door Lapland maakte. Als hij voor het eerst echt in de bergen komt, schrijft hij: “Toen ik op de helling kwam, dacht ik een andere wereld binnengevoerd te worden (…). Alle zeldzame kruiden die ik eerder had gezien en die mij boeiden, waren hier als in miniatuur. Ja en wel zoveel dat ik er zelf van schrok, en dacht dat ik meer kreeg dan ik aankon.” 

Mooi dat je zoveel later en in zo’n andere tijd van leven als Linnaeus of Wideblom, nog altijd eenzelfde verwondering kunt voelen. Misschien is dàt wel wat bergen met je doen. Voor even schuift het al ‘t andere opzij.

 

5 Comments on Ikesjaure

  • Phil zegt:
    18 juli 2016 om 19:30 uur

    Wat heerlijk om te lezen dat jullie met Herschel deze tocht kunnen doen. Deze zomer voor ons kanotochten in Noorwegen zonder hond. Zojuist de Reiselva gevaren. Het is inspirerend om jullie blogs tussen onze tochten in Noorwegen te lezen. Groeten Saskia en Phil

    Beantwoorden

  • Joeri zegt:
    18 juli 2016 om 19:36 uur

    Iemand anders riep het ook al, maar hop, bundelen die verhalen. Foto’s er bij en ik koop er meteen eentje van je. Wel gesigneerd natuurlijk 😉
    Veel succes en doe master Frank de hartelijke groeten!

    Beantwoorden

  • Cas Mulder zegt:
    19 juli 2016 om 17:32 uur

    Heb vanmiddag alles terug gelezen, vanaf het maken van de kano. Erg leuk om te lezen, net zoals de boeken die u geschreven heeft.

    Veel plezier en succes nog.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht