MDS 2010 – Dag 7 – 21 km: Naar de finish!

Sponsors: Bergans  |  Buff  |  Nathan  |  Oosterbaan

(Frank vanuit Akersloot) Vandaag staat de resterende 21 kilometer op het programma. Er is een CP op 14 kilometer. Tussen CP1 en de finish ligt 7 kilometer zware zandduinen. Met haar riante voorsprong van 82.17 minuut zal Jolanda haar 2e plaats in het klassement vast kunnen houden, maar niets is zeker in deze monstermarathon door de woestijn en de prijzen worden pas na de finish verdeeld!
Jolanda start om 11.00 uur (NL-tijd)
Het lijkt er op dat de tijdwaarneming bij CP1 hapert. Alleen de nr.9 bij de dames is nu doorgekomen terwijl er inmiddels 2,5 uur gelopen is. Wachten op de eindtijden dus.
De nummers 1, 2 en 3 in het klassement zijn binnen.
Jennifer Salter in 2.19.29
Monica Aguilera in 2.20.16
Jolanda Linschooten in 2.23.02

De eindstand in het algemeen klassement:
1. Monica Aguilera (SP) 29.54.11
2. Jolanda Linschooten (NL) 30.29.51
3. Jennifer Salter (GB) 31.48.35

(Jolanda aan de telefoon) `Wauw, het is gelukt! Ik ben tweede op de Marathon des Sables en niet zomaar. Ik heb de winnares van vorig jaar in de tweede etappe rechtstreeks voorbij gelopen. Met een paar seconden weliswaar, maar met schaatsen gaat het om fracties van seconden en winnen is winnen. Ik liep wel op mijn tandvlees vandaag, maar het kon me geen barst schelen. Ik had zo’n grote voorsprong, het kon niet meer misgaan. Er waren wat dames die nu opeens heel hard gingen, die we de hele race nog niet voorin gezien hadden. Tja, op een halve marathonetappe. Gut, gut. Nee, de podiumplaatsen waren al verdeeld. Ik heb weer met Monica opgelopen, maar omdat ik onderweg drie keer uit de broek moest raakte ik de aansluiting kwijt. Maar erg belangrijk was dat niet. Al ging ik onderweg nog een keer thee zetten dan hield ik mijn tweede plek nog. Ja, mijn darmen spelen wel op, maar het is geen infectie of zo. Met een paar dagen normaal eten is het zo weer op orde. Minor problems. Morgen is de prijsuitreiking, dat is mijn moment!!
De finish was een beetje tam. Er was wat applaus en vervolgens moesten we meteen de bus in. Zes uur rijden terug naar Ouarzazate. Zit ik in het hotel, heb ik de verste kamer achterin. Of ik nog niet genoeg gelopen heb! En daar had ik geen GSM bereik dus ben weer teruggelopen naar buiten om eerst te bellen. Ondertussen kan het bad mooi vollopen. Onderweg gebruiken mensen soms wat water om zich een beetje te wassen, maar dat vind ik zonde. Ik drink het lekker allemaal op, daar heb je meer aan.
Nu terug in Ouarzazate zie ik de inmiddels bekende straten weer en bedenk ik me dat het zo`n goed plan was hier voor de wedstrijd eerder heen te gaan om te acclimatiseren. Onderweg is het op z`n heetst 45 graden geweest, maar het voelde nooit gevaarlijk. Consequent op mijn horloge kijken en elke vijf minuten een paar slokken drinken. Op tijd je zouttabletten nemen. Het is super gegaan, wat bijzonder dat je lichaam dit aankan.
De sfeer, de kameraadschap, het was zo bijzonder. Vanochtend startten de langzaamste 50 deelnemers een uur vooruit. De overige 850 deelnemers, inclusief de nummer een Mohammad Ahansal, vormden een haag en applaudisseerden voor de vertrekkers. Daar krijg ik tranen van in mijn ogen. Bij de start vanochtend zette de organisator, Patrick Bauer, de top 10 bij de mannen en de top 3 van de vrouwen voor de startlijn. Er stonden wel honderd camera`s voor onze neus. Haha, dan weet je wel weer dat je iets bijzonders aan het doen bent. Vervolgens opzwepende muziek en dan het startschot. Wat een ongelofelijk gave race.
Mensen kijken misschien wat vreemd op van de tijden die we gemiddeld lopen (Jolanda liep gemiddeld 8,16 km/u – FvZ) en denken dat het nauwelijks harder is dan wandelen, of vergelijken het met een halve marathon op de weg. Maar hier gaat het met een rugzak van 7 kilo en nog anderhalve liter water dwars door het zand, de duinen en de rotsen. In de bergetappe zat ook nog eens 900 hoogtemeter, en dat alles bij temperaturen boven de veertig graden. Dit is nergens mee te vergelijken.
Zo, nu eerst het stof van mijn lijf afspoelen en ik hunker naar mijn bed. Morgen afgesproken met mijn tentmaatjes, Andries en verder allemaal Duitsers om een hapje te gaan eten en dan om 15.00 uur de prijsuitreiking. Fijne zorgzame tentgenoten allemaal, de sfeer werd elke dag beter.
Dit is mijn mooiste ultraloop ervaring ooit, met La Reunion op de tweede plek (zie de video op de pagina `waarom ik deelneem` -FvZ).
Het was een fantastische race en morgen sta ik op het podium!`

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht