Dag 43 – Laatste rustdag?

We wandelen (zonder rugzak en hardloopschoenen), kuierend met Herschel op een drafje om ons heen, door het forest van Beinn Eighe Natural Nature Reserve. Een forest bestaat hier langs Loch Maree ook echt uit bomen – je zou zeggen heel normaal voor een forest, maar een blik op de topografische kaarten en je weet wel anders. Forest is hier in de Northwest Highlands de term voor een jachtgebied, een estate. Meestal is daar geen boom meer te bekennen (door klimaatverandering maar zeker vooral ook door grootscheeps omhakken zijn de Highlands overwegend boomloos) maar hier rond Loch Maree zijn nog veel statige oude pijnbomen te vinden. Een heerlijke rustdag. Waarschijnlijk de laatste tot John O’ Groats. Tot aan Ullapool leg ik opnieuw (zoals ik vanaf Fort William deed) een eigen route dwars door de bergen, deels padloos via bealachs en lochs. Maar na Ullapool ga ik (overigens ook zelf uitgestippeld) een veel rechtstreekser route kiezen, vaak via landrovertracks (van jachtgebieden). Aan het principe van niet zo snel maar zo mooi mogelijk heb ik zoveel ik kon voldaan, maar het heeft zijn beperkingen want eigenlijk zou je nog verder noordwestwaarts willen, langs Suilven bij Lochinver, via Benmore Assynt en Cape Wrath. Maar dan komt er nog weer een extra week bij (en eind juli ga ik alweer voor een nieuwe bergwandelgids naar IJsland, dus ik wil nog wel enige tijd thuis zijn…). Ik zit nu op 1700 km. Daar komen dan nog circa 275 km bij vanaf Kinlochewe via Ullapool – Lairg – Strath Kildonnan – Strathmorelodge tot Duncansby Head. Dat vind ik mooi genoeg. Gezien wat achter me ligt, is het ‘niks’, maar elke dag is anders en elke dag begin ik een beetje opnieuw, dat houdt het boeiend.

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht