Velden met een * zijn verplicht
Volgens de Tarahumara indianen was rennen geen sport maar een Art, iets wat je alleen in balans met buiten kon ontwikkelen en vooral ook wat je binnenstebuiten keerde.
Een mooie gedachte om deze vroege ochtend (5 uur op) mee te starten. Gisteren tot Gladestry gelopen (53 km), vandaag probeer ik weer zoiets of verder, in elk geval Knighton voorbij waar ik Offa’s Dyke Path alweer verlaat om een ketting van aaneen geregen Public Footpaths te volgen richting de Pennine Way in Edale.
On route door velden en heuvels dus allereerst richting Knighton, hangt er ineens een briefje op een hekoverstap met Hup Jo. Het volgende hekje zei ‘koek en zopie for mrs Linschooten straight ahead’ en daar verscholen achter een grote haag stonden zomaar plotseling Frank en Petra ( vrienden van thuis). Wat een fantastische ontmoeting!!! Na gezamenlijke koffie weer door, nu door het afwisselende boerenheuvelland van Shropshire en voorzien van een meterbrede glimlach.
‘Mevrouw, wat doet u hier?’ vraagt de eigenaar van de oprijlaan waarover ik denk te moeten rennen vanwege dat dit echt public is volgens de kaart. Er volgt een heel verhaal over een verlegde right of way, ondertussen knik ik vriendelijk want 1 ding gaat boven public right of ways: de land-owner heeft altijd gelijk (die indruk moet je hem in elk geval geven…). Hij laat me doorlopen. Verder maar weer. Langs lijkjes van lammetjes (slachtoffers van de late sneeuw?) en langs eenzaam blatende maar dus wel levende lammetjes, die ik een tijdje ‘geholpen’ heb om mama te zoeken. Nu soep in Craven Arms en dan nog weer door. Het onderweg-ritme is simpel, puur, lekker zwaar en heerlijk tegelijk, zeker bij dit mooie koude weer en al helemaal met een lijf dat zich met de dag sterker voelt. Op naar het afgesproken plekje waar ik mn vrienden weer zal treffen. Als running een art is dan wil ik leren, elke dag opnieuw!
Velden met een * zijn verplicht