Clinching & patchwork

Onder dreigende wolken lopen we naar de timmerschuur. In het gras ligt ons voorbeeld (de Prospector, links in beeld; naast de kortere en bredere Lom) die we geregeld even nauwgezet bekijken.

Dag 6 is opnieuw lang maar met 12 uur werken wel de winnaar. Toch vliegt zo’n dag voorbij. De ochtend bestaat voornamelijk uit het nalopen van alle (meer dan 1000) spijkers aan de binnenkant. Deze speciale kanospijkers   vreten zich met een bochtje terug het hout in (doordat ze op de mal tegen een stuk ijzer knallen) en waar dat niet correct gebeurd is, moet ‘ie vervangen en opnieuw. Omdat we nu geen mal meer hebben, doen we dat met een soort strijkijzer, de clinching iron. Daar ben je wel even zoet mee. Maar laat je het zitten is je kano minder sterk én kun je jezelf en je spullen aan de scherpe kanten beschadigen tijdens de tocht. Bovendien is het best lekker meditatief, dat clinchen. Voor de lunch hebben we ook de gelijmde scheur nig verder verstevigd door onder het dekje een extra (kleiner) dekje te lijmen die de druk verder verdeelt. Nu gewoon die scheur vergeten. Huh? Wélke scheur!

De middag en een deel van de avond is gevuld met patchwork: alle resterende plankenhoekjes opvullen met exact passende puzzelstukjes. Die dan weer vastgezet en geclincht moeten worden. Een ontzettende precisieklus. Tussendoor thee met… hoe kan het ook anders: kanelbullar! Herschel hield zich ondertussen bezig met wat botjes, je moet toch wat als je baasjes een kano bouwen.

Dan de knoesten opvullen met een papje van lijm en zaagsel (ondanks Bosse’s verrassend knoestenvrije stammen, zitten er natuurlijk toch wel wat gaatjes in de planken waar ooit een takje zat). De laatste klus is de omgekeerde kano wassen waar de spijkers zitten (zodat de door de hamerslagen ingedeukte plekken weer in vorm terug komen). Dan sluiten we de zware deuren van de timmerschuur. Het is mooi geweest. Vannacht een comaslaap, morgen een rustdag en dan maandag het canvas erop! Van mij mag het zó weer maandag zijn!