RunningWild

Storytelling is tijdloos

  • 21 september 2019
Storytelling is tijdloos

Het mooie van fotografie vind ik de uitdaging - de missie om beeld te creëren waarop je oog blijft hangen, waarvoor je hart een huppeltje maakt of waardoor je bij de keel gegrepen wordt. Ook (of juist) in tijden van digitale, artificiële overkill. Als fotograaf hebben we een gezamenlijke opdracht - die van 'storytelling'. En het mooie van verhalen vertellen is dat het tijdloos is. In die zin zijn eeuwenoude rotstekeningen niet eens zo verschillend van onze verhalen. Ook de prehistorische mens liet zijn sporen na en vertelde zijn levensverhaal. Alles draait om herinneren en herkennen. (Naar Joe McNally ...

» Lees dit blog

Leef!

  • 22 mei 2019
Leef!

"Maar ben je dan nooit bang?" is een vaak gehoorde vraag. Natuurlijk, zeker wel. Langdurig in je eentje in ruige natuur zijn maakt klein. Toch is dat is een belangrijke ervaring. Dat - én het feit dat er eigenlijk maar 1 ding is waar we bang voor moeten zijn. Namelijk de angst om niet écht geleefd te hebben. Ik ben nu ouder dan mijn moeder geworden is. Vlak voor ze overleed, vroeg ze me: 'Was dit het nou?' Ik kon niets zeggen. Mijn keel zat dicht, mijn hart liep over. Ze voegde er nog aan toe: 'Ik had het eigenlijk zo anders willen doen.' Haar woorden blijven me altijd bij. Ze doen pijn....

» Lees dit blog

De filmtrailer, de theaterlezingen & het boek…

  • 7 december 2014
De filmtrailer, de theaterlezingen & het boek…

Reportage: Dwars door Groot-Brittannië

  • 4 april 2014
Reportage: Dwars door Groot-Brittannië

Avontuur in stilte Eén blik op de autokaart van Engeland en Wales en je ontwaart een spaghettiklont van wegen. Wat in hemelsnaam, denk ik daar te vinden?! Niemand die het me rechtstreeks vraagt. Maar zo’n vraag stelt zich ook non-verbaal via een combinatie van wenkbrauwen en mondhoeken. Avontuur op een overbevolkt eiland, uhuh.  Groot-Brittannië is heus niet klein maar op een eiland waar 63 miljoen mensen wonen naar intense natuurbeleving zoeken lijkt bij voorbaat gedoemd te mislukken. Daarnaast ontbeert het Britse eiland onmiskenbaar de afgelegenheid van Nova Zembla, de ontoegankelijkheid...

» Lees dit blog

Running Wild

2000 km solo dwars door de Britse fells. Geen supportcrew, stopwatch of massagetafel maar onderweg bivakkeren. Natuur als inspiratiebron ipv racedecor. Start en finish zijn slechts bakens die het onderweg zijn markeren. Niet zo snel maar zo MOOI mogelijk van zuid naar noord. Onderaan de foto's vind je de filmtrailer.  

» Lees dit blog

The week after…

The week after…

De roes van John O' Groats is over. Maar als ik er nog aan terugdenk... schiet ik spontaan weer in de lach. Die champagne was natuurlijk bepaald bevorderlijk voor het heerlijke zweefgevoel dat toch al bezit van je neemt als je na heel veel moeite en tijd iets voor-jezelf-bijzonders bereikt hebt. Dat intens blije gevoel stroomt met bakken door je heen. En juist dat dan samen met Frank en Herschel kunnen delen - ja ook Herschel stond van blijheid op z'n kop - was alleen al alles waard. Langzaam, rustig aan, terug naar huis gereden (oei wat lijkt alles ineens ver, zelfs met de auto...), onderweg...

» Lees dit blog

Dag 48 – Finale Finish Fanfare

Dag 48 – Finale Finish Fanfare

Na een zalig zachte warme nacht (waarbij de koekoek me in slaap zong, wat bijzonder ontroerend was omdat ik hem voor 't eerst al in Exmoor hoorde en aldus mag de koekoek met recht vogel-van-de-reis genoemd worden) op een bedje van hoogpolig veenmos, vertrek ik bij het vroege ochtendlicht. Vroeg opstaan is deze reis nooit een straf geweest, vaak de mooiste licht-omstandigheden en de indrukwekkendste vogelconcerten voor mij alleen. Ik heb zo'n kriebel in mijn buik. Alsof je weer vijf bent en voor het eerst beseft wat jarig-zijn betekent. Nee, geen bergen met kadootjes (gelukkig ook geen medaille...

» Lees dit blog

Dag 47 – Terugblik

Dag 47 – Terugblik

Na een koude nacht (vorst op de grond en ijs op het tentdoek) ben ik blij dat het weer licht begint te worden, zodat ik weer in beweging kan komen (en warm zal worden). En wat voor licht! Deze dag kan niet meer stuk. Wat niet wil zeggen dat alles van een leien dakkie gaat. Dagen achtereen zo'n 60 km afleggen, het blijft een opgave en geen meter is hier gratis, ik huppel echt niet naar het einde (hooguit van binnen natuurlijk), zo werkt het simpelweg niet. Eerst schijnt de zon, dan schuift er een urenlange wolk voor, daarna waait het en tenslotte gaat het hozen. Ondertussen is het landschap nog steeds...

» Lees dit blog

dag 46 – Zwerven op z’n Schots

dag 46 – Zwerven op z’n Schots

Vandaag opnieuw een kleine 60 km, waarvan het grootste deel over landrovertracks en een groot stuk padloos, wat in de regen en mist behoorlijk zwaar was en eindeloos lang duurde. Door het veen, door riviertjes, monotoon heuvelland, desolaat en weids. In al die uren kom ik vandaag geen mens tegen, ik zie niet eens andere sporen dan die van edelherten en schapen. Nu staat mijn tentje aan Loch Ascaig en zit ik vanuit m'n slaapzak over het meertje te kijken. De ene keer roept de goudplevier zijn melancholische deuntje (wieh wieh), de andere keer hoor ik het magische gezang van de zwartkeelduiker...

» Lees dit blog

dag 45 – Dynamiek van de dag

dag 45 – Dynamiek van de dag

Bij vertrek uit Ullapool hangt de mist in dikke flarden boven Loch Broom, geen berg te zien en zo blijft het tot 10 uur. Da's op zich niet laat, maar de eerste 5 uur van mijn loopdag staan zo in het teken van gure natte kou. Mijn stemming is ongeveer zoals de mist rondom. Misschien nog 4 dagen tot het laatste stukje land, da's op zich niet veel, maar ik vind het zwaar over de keien en de veenpaden zonder veel zicht en dan voelt 4 dagen heeeel veel. Bovendien, nu dagelijks ruim 60 km wegwerken, dat is hoe dan ook Echt Veel. Om een uur of half twaalf is mijn wereld 180 graden gedraaid. De zon schijnt,...

» Lees dit blog