Akrafjall 2e poging

Naar Hengill zou ik gaan, gisterochtend. Dat is een vrij complexe vulkaanberg, via een hoge rotsroute boven het Innstidalur. Geen eenvoudige route maar (en da’s hier toch vrij uniek) wel goed en doorgaand gemarkeerd. Nu heb ik geen stralende zon nodig, maar het weer was zo slecht (harde regen, zware laaghangende (mist)wolken) dat ik eerst even wat tijd doorbracht in het infocentrum van de krachtcentrale, vlakbij het beginpunt ligt namelijk Hellisheidi Geothermal Power Plant. Aangezien 30% van alle IJslandse energie afkomstig is van de vulkanische verschijnselen (en Reykjavík voor 100%), was ik wel nieuwsgierig.

Na afloop bepaald geen weersverbetering, alhoewel het richting zee wat lichter leek. Daarom maar mijn plan voor vandaag omgegooid: Akrafjall ligt immers pal aan zee! En die had ik nog niet afgemaakt.

Van veraf ziet de hoogliggende ‘horseshoe’ van Akrafjall er easygoing uit. Maar van dichtbij blijken het met mos begroeide stenenvelden. Wat mij weer bewees hoe essentieel het is dat je alles eerst echt loopt, wat je later wilt beschrijven… Toch is deze ongebaande route een topper, want lopend langs de klifranden heb je al die uren fantastisch zicht, op Hvalfjördur en later op Grunnafjördur. Vanaf Geirmundartindur zag ik zelfs Reykjavík liggen – en dan was het nog geen eens helder mooi weer…

De afdaling was mooi, een smal en niet overal duidelijk schapenspoor langs rotspieken (foto).

Al met al, zat ik die avond om half tien pas te eten

nadat ik de tent had opgezet in Hafnarfjördur, doodmoe, mijn lijf zeer van alles tot nu toe. Voldaan, maar ook erg leeg. Een blog maken, zat er niet meer in…

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht