Aklavik voorbij

Satphone bericht:

“Eergisteren kwam ik op de iceroad naar Aklavik. Dat liep op zich prima, maar wel 35 kilometer recht-toe recht-aan. In Aklavik heb ik veel tijd besteed om informatie te krijgen over de trails naar Mac Dougall Pass en dat is gelukt. Een pelsjager heeft me zijn jachtspoor aangewezen op de kaart en over twee dagen kom ik langs een hut waarin ik mag overnachten. Daar kijk ik wel naar uit want het is nog steeds ongehoord koud (zelfs voor hier) om te kamperen. Overdag moet ik heatpacks gebruiken voor mijn handen en voeten anders kan ik ze niet warm houden. Misschien dat er zaterdag nog twee sneeuwscooters over het spoor komen, maar dat is nog niet zeker. In Aklavik heb ik extra brandstof kunnen inslaan en extra hondenvoer voor mijn grote vriend Herschel, die mijn tent bewaakt alsof die al jaren van hem is. Gelukkig nog geen dieren ’s nachts rond de tent gehad. Een blaar op mijn hiel was wat gaan ontsteken, maar nadat ik de jodium heb ontdooid kon ik hem pas goed behandelen en die is nu gelukkig weer helemaal pijnloos en schoon. Het lijkt erop dat ik na de moeizame start in het doolhof van de Mackenzie Delta nu weer op een betere route zit, het zou alleen eens een paar graden warmer moeten worden dan –40. Aklavik ligt inmiddels achter me, nu weer verder Into the White.”

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht