47 graden onder nul

Satphone bericht: “Het is hier nu min 47, het is onvoorstelbaar zo koud. Gisteren was ik even het gevoel kwijt in mijn tenen. Dit is niet goed dacht ik, dus meteen weer de tent opgezet – ik was nog maar net een uur onderweg – en ben in mijn slaapzak gaan zitten. Een uur lang mijn voeten en tenen gemasseerd om ze weer warm te krijgen. Net op tijd gelukkig… geen bevroren tenen. Gisteravond heb ik een groot kampvuur gemaakt op de rivier. Heerlijk die warmte, maar nog lang niet genoeg. Ik ben nu comfortabel en ga zo mijn bivak weer opbreken. Ik volg een zijkanaal van de Mackenzie River en er heeft een sneeuwscooter over gereden waardoor ik vrij goed vooruit kom. Twaalf kilometer verderop ligt een cabin die mensen in Aklavik me gewezen hebben. Die moet ik vandaag kunnen bereiken en kan dan hopelijk een of twee nachten binnen slapen en wachten tot de ergste kou voorbij is, want dit kost enorm veel energie en tijd. Van zulke kou word je traag, heel traag.