Berichten

Lónsoræfi

Lónsoræfi

Het moest een grote ronde worden, het werd een klein heen-en-weertje... Uiteindelijk heeft de natuur het laatste woord. Een stevige aanloop van 14 km over een stenig jeepspoor voerde me de schitterende vallei in van de gletsjerrivier Jokulsa i Loni, dimensies van het type Alaska, compleet met bijbehorende rivierdoorsteken (foto van de doorsnee doorsteken, kniediep, te doen). Het contrast met Skaftafell is veelzeggend: met name bij Svartifoss aangeharkte veelbelopen paden, infrastructuur van richtingwijzers, een bomvol informatiecentrum plus een camping waar men haring aan haring staat. Bij zo'n...

» Lees dit blog

Skaftafell Nationaal Park

Skaftafell Nationaal Park

Een beetje Fransman zou zeggen: ah, het Chamonix van IJsland, bij het uitzicht vanaf Sjonarnipa op Skaftafellsjokull. Maar deze gletsjer zit vast aan de immense Vatnajokull en da's misschien wel 10x al het ijs van Chamonix. Ach, gelukkig is hier geen Fransman, er is helemaal niemand op dit vroege uur, nouja, op mij na dan. Ik ben op weg naar Kristinartindar en daarna daal ik weer af een ander zijdal van de Vatnajokull in, het Morsardalur. De zon scheen de hele dag, ik hoorde de goudplevier, zag een merelgroot winterkoninkje en dipte in een ijskoude glasheldere poel-met-watervalletje. Nu staat mn kleine...

» Lees dit blog

Hotspring surprise

Hotspring surprise

Was ik gisteravond op weg omhoog naar de top van Jokullsfell, kom ik onderweg zomaar een hete bron tegen op een plek waar ik het helemaal niet verwacht had, er zijn hier in Skaftafell namelijk verder helemaal geen hete bronnen. Wat een zalige surprise. Ik bewaarde 'm als toetje voor de terugweg, eerst omhoog naar de top. Dat bleek nogal een vervelende gruisroute met weinig spectaculair uitzicht (misschien was ik verwend want het zicht vanaf Kristinartindar was adembenemend) dus toen ik uiteindelijk in mijn privehotpot zat te badderen, met uitzicht over Morsardalur, bedacht ik: geen dagtochtbeschrijving...

» Lees dit blog

Aankomst op IJsland

Aankomst op IJsland

Land in zicht, eindelijk. En wat voor land... Van een ongenaakbaar woeste schoonheid. Lange tijd was IJsland de noordgrens van de bekende wereld, op Europa's vasteland joegen ze al eeuwenlang met speren achter allerlei harigs aan toen een Griekse zeeman het verafgelegen eiland zowaar in zicht kreeg. Hij noemde het Ultima Thule. En behalve wat Ierse monniken die ruimte en rust zochten, zag het verafgelegen eiland tot in de 8e eeuw maar weinig bezoekers. Anno 2013 is het nog altijd ver voor wie van zee komt. Wat eerst een vage vlek is verandert geleidelijk in woeste fjordkliffen. Zo'n aanblik...

» Lees dit blog